یا صاحب الزمان!

     سینه ی مادرت هنوز خونین است؛

     کبودی گونه اش هم چنان باقی است؛

     درد پهلویش هنوز التیام نیافته است؛

     بازویش هم چنان از زخم تازیانه می سوزد؛

     چادرش هنوز خاکی است؛

     اشک چشمانش هنوز جاری است؛

     آتش ستم هم چنان از در سوخته ی خانه اش زبانه می کشد؛

     هنوز انتقام خون محسن مظلومش را نگرفته ای؛

     مادرت چشم به راه آمدن توست.